Losowanie Ligi spinningowo – muchowej 2018

Zanim przejdę do meritum, to trochę info o tym, co na wodzie. Jak łatwo się domyśleć, ze względu na to, jak zima na swój koniec dała nam w gębę – ludzi nad wodą zdecydowanie mniej. Bo też i temperatury, jak i sceneria są zimowe.

Na ile mam kontakt z różnymi osobami, to nic szczególnego nie zmieniło się na większości cieków pstrągowych okręgu. Można spacerować i raczej nic nie zakłóci ciszy po drugiej stronie zestawu. Cokolwiek ruszyło się jedynie w Dłubni – śmiesznie to zabrzmi, ale tuż przed nastaniem mrozów miałem info o złowieniu czterech miarowych pstrągów, oraz pokazaniu się mniejszych w liczbie zauważalnej.

Co do Rudawy/Krzeszówki to stali bywalcy już zauważyli  – ryby są tak skłute, iż często nosa nawet nie wychylą spod korzenia. Do tego doszedł ekstremalnie niski poziom rzeki, gdy z początkiem lutego spłynęła woda ze śniegu, którego wtedy troszkę było. Dodajmy do tego temperatury i nie ma co liczyć, że będzie tak łatwo, jak w pierwszy weekend sezonu.

Jednak gdy uda się skusić pstrąga, ryby na ogół są piękne, niezależnie od wielkości i widać iż ten rok pobytu w rzece, pozwolił zdziczeć wpuszczonym w minionym sezonie. Ryby nabrały fajnych proporcji i kolorów.

Zdarzają się jacyś „spóźnialscy”, którzy kolorystycznie są nadal  w ciuchach ze stawu, nie mniej brzuchy już zażółcone.

Z przynęt jakich używałem na tych zaledwie czterech wypadach, najlepiej sprawdzały mi się poniższe.

Na razie mam szczęście, bo za każdym razem udaje mi się wyjąć cokolwiek 30+.

Pouczający i  nieco szalony był ostatni wypad nad wodę. Nawet po to, by się przewietrzyć patrolujemy rzeczkę. Oczywiście w ostatni weekend nikogo nie spotkaliśmy, ale w niedzielę po patrolu za eksperymentowaliśmy z Wojtkiem i poszliśmy łowić…

Tak, tak- część pewnie pokiwa z ubolewaniem głową – trzeba być lekko szurniętym, by przy minus dyszce łowić.

Znajomy pokpiwał, pytając się, czy brodzimy 🙂 Zdarzyło mi się to po raz drugi, by w tak niskiej termice pokusić się o spinningowanie [poprzednim razem w 2000r w Wiśle]. Oczywiście było „trochę” kłopotu, bo w maleńkich przelotkach żyłka zamarzała po dwóch rzutach tak, że ciężko było ją ruszyć, albo przymarzała do blanku. Część linki, która była w wodzie, nawijało się na kołowrotek jak jakiś drucik. Zmiana wabika wymagała sporego samozaparcia, a zawiązanie nowej agrafki dużego. Ręce chciały odpaść po paru sekundach, gdy zdjęło się rękawiczki, a zawiał wiaterek. Wytrzymaliśmy dwie godziny i byłem zaskoczony.

Zaliczyliśmy z Wojtkiem po 6 pewnych kontaktów na głowę. Ryb niestety nie wyjęliśmy. Charakterystyczne było to, iż jakby w ogóle nie zwracały uwagi na małe wabiki. Dość chętnie atakowały za to w moim wypadku ripperek 5cm. O dwóch sytuacjach warto powiedzieć. Wojtek zapiął pstrążka 25+, ale żyłka tak wmarzła w przelotkę, że szarpiąca się ryba ..urwała linkę, zanim kolega cokolwiek podziałał. Dosadne i nieciche przekleństwo kolegi, strąciło w promieniu 200m śnieg ze wszystkich gałęzi 🙂

Ja z kolei w jednym, leniwym wlewie miałem branie zaledwie po chyba trzecim rzucie. Sterczałem tam z 20 minut. Już nic. Powróciłem prawie pod sam koniec, oddając kolejne 20-30 rzutów. Na koniec zdobyłem się na zmianę przynęty na to, co zazwyczaj działa, jak już nic nie działa, czyli perłowy twister i zapiąłem naprawdę fajną rybę [tu proszę, by nie śmiali się Ci, którzy mają na co dzień  dostęp do naprawdę dobrej wody pstrągowej – nasz no kill wystartował w zasadzie od zera]. Pstrąg miał jak nic 35cm i chyba nie brał udziału w tarle. Na wzdręgowej wędce nie mogłem go dociągnąć, a jeszcze podbierak miałem za sobą jakieś 5m [byłem cieplej ubrany i źle mi leżał na plecach]. No i straciłem rybę, ciągnąc ją pod prąd. Ale był to mój czwarty wypad z kijem i cokolwiek się w wodzie ruszało. Mimo okropnego mrozu. Widać, że ostatni tydzień ryby miały spokój i znów były odważniejsze. Wpływ na niezłe brania [wszak te 6 kontaktów miałem może na 150m] miała też może przejrzystość wody, zdecydowanie mniejsza, choć bladego pojęcia nie mam z czego to wynikało. Te dziwne stany kolorystyczne, jak i wahania poziomu najbardziej nas martwią, bo w sumie nie znamy ich źródła.

Teraz losowanie. Spotkanie było miłe i kameralne, jak zawsze. W prawdzie zapraszam wszystkich uczestników ligi, ale mam świadomość, iż wpadną  tylko 2-4 osoby.  Odwracając kolejność – chyba pewną tradycją będzie kręcenie „much” spinningowych przez Wojtka w trakcie takich spotkań.

Nie wiem, co będzie w przyszłości, ale dzieciaki na razie całkiem nieźle się w to bawią, choć z różnym zaangażowaniem. Nie mniej swój udział w powstawaniu przynęt mają.

Czasem ich gusta estetyczne niekoniecznie idą w parze z rzeczywistymi potrzebami nad wodą, ale jak tylko wpływa to na ich chęć tworzenia jigów, to można się pobawić i pośmiać. Czemu nie?

W tym roku zdecydowanie mniej skakaliśmy po różnych dziwnych wzorach, a bardziej skoncentrowaliśmy się na tradycji.

Mnie Wojtek znów ukręcił zapas jigów, które w łowieniu jakie preferuję, są najbardziej uniwersalne na naszych pstrągach i takich wabików urywam najwięcej.

Podrasował też wg moich sugestii, jeden z najlepszych obok gumowych robaków wabik płociowy.

Mianowicie larwę jętki.

Jest mniejsza niż rok temu, na mniejszym haku i  bardziej puchata. W sumie nie jest tak gruba jak na fotce, tylko jakoś tak wyszła. Waży około 0,5g. Lubię nią też łowić pstrągi, a w maju był to mój nr 1.

A samo losowanie… Nie ukrywam, iż liga wzbudziła w tym roku znacznie więcej emocji. Początkowo wyglądało, że chyba zrezygnujemy [było nas siedmiu]. Tymczasem pod sam koniec zgłosiło się trochę ludzi, trochę się wycofało, a pojawili się kolejni. Na dzień dzisiejszy jest nas 15 osób plus dwóch, którzy zastrzegli, że mogą mieć sporo opuszczonych tur. Tak, że klimat się zrobił. Rywalizacja w takiej grupce ma już swój koloryt.

Fajnie, że wpadł Michał, który bawi się z nami pierwszy raz [jest wędkarzem mającym swe korzenie na Podkarpaciu, ale teraz studiuje w Krakowie], ponieważ niejako nadał legalności całej operacji.

Samo losowanie łowisk na konkretne miesiące było zaprzeczeniem rachunku prawdopodobieństwa i gdybym nie był na miejscu i  ktoś nie pokazał  mi filmu z losowania, to sam bym wietrzył niemałą ustawkę. Jak bowiem nazwać fakt, że Wisła, która była typowana na łowisko w  dziewięciu miesiącach, nie została wylosowana ani razu, a z kolei dwa łowiska, typowane do czterech miesięcy, wylosowały się po …trzy razy każde. Całość była jednak filmowana i każdy uczestnik dostał link, by zweryfikować przebieg typowania łowisk.

Z tym jednym łowiskiem to mieliśmy kłopot, bo to woda komercyjna. Sam nigdy nie łowiłem w takim miejscu i jakoś jestem ogromnie nieprzekonany. Po prostu lubię łowić dzikie ryby, tak samo, jak nie lubię łowić wpuszczaków, choć nie twierdzę, że pstrągi z komercyjnych łowisk są łatwe. Moje wątpliwości podzieliło  sześć  innych osób, a kilku kolejnych uczestników wskazało, że niesie to ze sobą dodatkowe koszty [opłata za dniówki plus dość daleki dojazd].  Łukasz – autor propozycji, rozwiązał sprawę, sugerując, by zostawić łowisko komercyjne tylko w październiku, a na marzec i listopad dokonać raz jeszcze losowania, bez uwzględnienia „komercji”.

Ostatecznie kalendarz zabawy w ligę spinningowo – muchową, jest następujący:

Marzec – Bagry

Kwiecień – Bagry

Maj – rzeczka pstrągowa

Czerwiec – rzeczka pstrągowa

Lipiec – rzeczka pstrągowa

Sierpień – Raba [od Gdowa do mostu w Książnicach]

Wrzesień – Soła [od Kęt do mostu w Bielanach]

Październik – Moszczanica [łowisko komercyjne]

Listopad –  starorzecze

Grudzień – starorzecze

Element losu dodaje trochę emocji, ale potrafi czasem zaskoczyć. Ta rzeczka pstrągowa już nam spędza sen z powiek, bo chociaż przynajmniej jedną turę zrobimy na Rudawie/Krzeszówce, to są tu też  inne propozycje, nie mniej przy kilkunastu osobach i znikomej zawartości pstrąga w innych rzekach, różnie to wygląda. Ale jakoś damy sobie radę.

Ze wszystkich łowisk o lekkie dreszcze przyprawia mnie łowisko na Rabie. Zresztą chyba nie tylko mnie. Łudzę się jednak, iż te trzy miesiące lata ogrzeją wodę, sierpień to nie maj i będzie jednak lepiej.

Z drugiej strony kłamałbym, jeśli bym powiedział, że to losowanie nie jest dla mnie korzystne. Jedynie Rabę uznaję za łowisko trudne i nie mam zdania o komercji. Brak mi jednak urozmaicenia [np. Wisła w lecie, czy Kanał w maju], ale tak zdecydował los.

Na koniec komunikat:

Jeśli są jeszcze chętni do zabawy, to mogą się zgłosić do 7 marca, akceptując oczywiście kalendarz łowisk, jakie wylosowano. Ze względu na trzy tury na rzeczce pstrągowej, naszą grupę zwiększymy jedynie o trzy pierwsze osoby. Po prostu ciężko będzie zmieścić więcej niż 20 osób na jakimś małym cieku.