Niezła tyczka

Na początku poważny apel. W imieniu dość dużej grupy, [chyba początkujących] wędkarzy, którzy zwrócili się z zapytaniem o sprzęt do bardzo lekkiego spinningu [kije max do 10g], proszę ewentualnych użytkowników o krótkie informacje, co do swoich doświadczeń. Siłą rzeczy mam wgląd tylko w mały wycinek tego, co oferuje rynek, więc nie chcę się wypowiadać na temat wędek, którymi nie łowiłem, a często nawet nie miałem w ręce. To, co najczęściej powtarza się w zapytaniach, a co prosiłbym uwzględnić w ewentualnych wpisach, to:

– realna akcja kija [często ta podawana w opisie niekoniecznie potwierdza się nad wodą]

– ciężar wyrzutu i ewentualne tutaj uwagi [doświadczenia z różnymi przynętami]

– zachowanie wędki, przy danej grubości żyłki [czy ryby spadały, czy nie]

– ważne: zwrócenie uwagi na to czy wędka to wklejanka

Jak obiecałem kiedyś, poniżej zamieszczam recenzję kija, który zakupiłem specjalnie pod jazie.  Najpierw suche informacje. Jest to kij firmy St. Croix, seria Triumph TRS106ULS2. Wszelkie parametry są podane w stopach, uncjach lub calach. Na europejskie jednostki wygląda to następująco. Długość 3,16cm, ciężar wyrzutu od 1-7g, zalecana moc linki to 1 do 3kg. Ugięcie kija  – parabolik, akcja wolna. Ciężar wędki przy tak pokaźnej długości, to zaledwie 150g, co jest bardzo dobrym wynikiem. Kij jest dwuczęściowy. Cena: w Stanach średnio 140$, u nas 600zł.

Tu od razu uwaga: podałem cały kod wędki [Triumph TRS106ULS2] nie dla szpanu, tylko przeszukując amerykańskie katalogi tej firmy, znalazłem kij o na oko identycznych parametrach. Był tylko dłuższy o bodajże 10cm. Wszystko inne się zgadzało. Już, już miałem go zamawiać, gdy na stronie jednego sklepu obejrzałem filmik reklamowy, jak tego kija używać. Okazało się, że ten inny model został wyprodukowany z całkiem innych materiałów i jest piekielnie silnym i bardzo szybkim kijem, relatywnie dość sztywnym. Amerykańscy wędkarze łowią nim ryby łososiowate [zazwyczaj mniejsze i średnie pstrągi] na imitację ikry lub owadów podawanych na zestawach „spławikowych” – coś jak sbirulino, które u nas jest zakazane. Gdyby ktoś poważnie myślał o zakupieniu, prezentowanej przeze mnie wędki, to od tego drugiego modelu różni się poza kodem też tym, że ta „moja” jest zawsze reklamowana sama, a ta „pstrągowa” ma dwie wersje – pod typowy kołowrotek i pod multiplikator, i zawsze spotykałem je w zestawieniach i na fotkach razem.

Przejdźmy zatem do samego kija. Pierwsza moja uwaga na temat tej wędki jest taka, że to wysoce wyspecjalizowany, swego rodzaju „kaprys” pod spore ryby akurat w takim a nie innym łowisku. Jeśli ktoś zaopatrzy się w taką lub bardzo podobną wędkę jako podstawową, a nigdy wcześniej nie spinningował podobnym sprzętem, to będzie mocno rozczarowany. Po prostu, tak jak jakimś ciężkim kijachem sumowym trudno łowić ryby mniejsze, to tu z kolei jest kłopot o jeszcze szerszym zakresie, gdyż nie dotyczy wyłącznie wielkości ryb na jakie można się nastawiać.

Szukając możliwie długiej wędki spinningowej, równocześnie bardzo delikatnej i wolnej, po ładnych paru tygodniach doszedłem do wniosku, że takiej wędki nie kupię w Europie. Potem wprawdzie okazało się, iż pomyliłem się w tym osądzie, lecz na właściwy trop naprowadziły mnie oryginalne katalogi zza oceanu. Niestety, o ile różnych kijów lekkich, średnich i ciężkich mamy w ofercie przeogromny wybór, o tyle w skrajnych, nawet jak na „ultralajt” rejestrach, to niestety nie, chyba, że zadowolimy się wędeczką krótką, albo wklejanką.

Tutaj się na chwilkę zatrzymam. Nie testowałem nowych wklejanek Dragona [mają takie kijki do 7g i chyba 2,9m], ale mam wklejankę  w tym stylu z tym, że 2,7m. Łowi się nią fajnie ale tylko gumkami. W ciut większym nurcie końcówkę ostro przygina już mała przynęta [wobler, błystka] i ma się wrażenie przy braniu, że łowimy sztywnym patykiem. Jest sporo spadów, najczęściej zaraz po pierwszym kontakcie. Jazi na ten kij nie łowiłem, ale kleni i mniejszych bolków straciłem sporo. Być może macie inne doświadczenia – proszę napiszcie dwa zdania, bo  to jedno z głównych pytań, pewnie dlatego, że tylko wśród wklejek jest większy wybór długich i delikatnych kijków.

Jak przedstawiana wędka zachowuje się w praktyce? Może po kolei.

Jest to fenomenalna wędka do bardzo małych wirówek, woblerków, wahadłówek, mikrojigów, czy już niekoniecznie tylko najmniejszych gum. Trzeba uwzględnić, że przy tej wędce bardziej istotna jest nie tylko waga, ale i wielkość wabika. Nawet lekka wirówka, lecz o większym skrzydełku, czy nawet niewielki wobler, ale o dość dużym sterze, mogą sprawiać problem, przy połowach w silnym nurcie. Wynika to z ekstremalnej flakowatości tej wędki i co za tym idzie potężnej bezwładności blanku. Natomiast ciut większą gumę na małej główce, już można nieźle wykorzystać. By to jakoś ogarnąć powiem tak: w bardzo ostrej wodzie [np. górskie szypoty Dunajca] komfortowo połowimy typowymi, smukłymi woblerkami do 4cm z małym sterem [ale nie baryłkami], wirówkami nr 00, 0 oraz wszelkimi innymi wabikami, stawiającymi relatywnie mały opór. W nurcie średnim [typowy wiślany przelew] arsenał można poszerzyć o wirówkę nr 1 oraz baryłki do 3-4cm, ale bez dużych sterów. Wody leniwe lub stojące dają możliwość komfortowego stosowania smukłych woblerków do około 6cm, pod warunkiem, że ster jest nie tyle długi, czy krótki, co wąski. Wirówka dwójka z szerokim skrzydełkiem dla mnie już była jakby z trochę innej bajki przy tym kiju.

Wędka, jak na taką tykę jest niesamowicie czuła. W wodzie stojącej, lub spokojnym prądzie wody, naprawdę czuje się pracę lub jej brak nawet tak małej przynęty jak 3cm twister na 1g. Serio. Warunkiem jest cieniutka żyłka.

Właśnie – linki. Na pewno nie założę do tej wędki plecionki. Optymalną grubością żyłki jest bez wątpienia przedział  0,14 – 0,16mm. Moim zdaniem i dwudziestka też by nie była strasznym przegięciem [kij wygląda bardzo solidnie], ale jaki sens zestawić z taką żyłką, malutki wabik? No może jakąś przeciążoną i zarazem bardzo małą blaszkę wirową lub nieznacznie tylko wyprofilowana wahadłówkę. Żyłki cieńsze niż 0,14mm [stosuję standardowo 0,10mm] nadają się tylko na małe gatunki ryb lub jazie, ale w bardzo łatwych technicznie łowiskach, przy hamulcu podkręconym najwyżej na jakieś 15% jego możliwości. Przy celowym łowieniu kleni powyżej 40cm, nawet na jakimś sprzyjającym wędkarzowi łowisku, stosowanie tak cieniutkiej żyłki ,uważam za zbędne ryzyko.

Długość wędki jest po prostu wymarzona jeśli łowimy powierzchniowo, szczególnie gdy czasem musimy zrobić slalom między liśćmi roślin na tafli wody. Te prawie pół metra więcej niż statystyczne 2,7,m pozwala na powierzchni, na krótkim dystansie „nie przyklejać” metra – dwóch żyłki, która czasem nieznacznie nawet zakłócając  gładki blat wody, często straszyła ryby. Przy całym przekonaniu o wyższości kija długiego nad krótkim [myślę o łowieniu z brzegu], nie polecam jednak tej wędki na dłuższe spacery po krzakach. Jest straszliwie nieporęczna, ale nie tyle przez długość, co przez swoją giętkość; „czepliwa” i łatwo ją uszkodzić przy szczególnie mniejszej czujności. Tutaj, by mnie ktoś nie łapał za słowa: co innego siła kija w holu – tu nie mam obaw, a co innego w starciu z małymi drzewami, gdzie mogą działać siły jakie nie występują w walce z rybą.

Akcja kija jest rzeczywiście bardzo wolna, co należy uwzględnić przy łowieniu, o czym niżej. W zasadzie, przy konwencjonalnym łowienie [przynęta pod wodą, nie widzimy atakującej ryby], trudno drapieżnika nie zaciąć. Większe ryby w holu zachowują się na dwa sposoby:

– uciekają jakby w susach, bo niewielka akcja z ich strony mocno przygina kij i od razu [chyba] myślą, że są wolne, po czym kij się prostuje i ryba z automatu znów się zrywa do ucieczki, której w sekundę zaprzestaje

– jest jakby totalnie zdezorientowana – chaotycznie, w zależności od gatunku miota się, pływa w zasadzie, w jednym miejscu

Generalnie ledwo dokręcony hamulec uruchamiają mi tylko  jak na razie, te najbardziej energiczne jazie.

Kij jest  tak powolny, że kilka już razy zaobserwowałem, po tym jak poczułem branie, że wyraźnie ugina się końcówka – czuję już ciężar ryby na dolniku, a ryba wcale nie wypluwa woblera. I co podkreślam, tak jest też w przypadku jazi  zapiętych na słowo honoru.

Praca kija. Nie jest to taki stu procentowy parabolik, ale bardzo do tego zbliżony. Ciężar/siła około 0,5kg, co testowałem na lądzie, wywołuje piękne przygięcie do prawie największej już przelotki. Jak na razie tylko jedna ryba spowodowała taką akcję kija, pozostałe, swoimi niezdarnymi dość odjazdami powodują, jakby wyciąganie się do przodu szczytowej części wędki, a potem dopiero reszta zaczyna się przyginać już w standardowe kształty.

Jeszcze raz powiem, że w łatwym łowisku, jeśli nie nastąpi uszkodzenie linki, lub niewłaściwe zawiązanie przynęty, to nie potrafię sobie wyobrazić jazia, który zerwie nawet pajęczynę o wytrzymałości 1,7kg. Amortyzacja kijka jest fenomenalna, a hol dostarcza dość oryginalnych wrażeń, szczególnie jak uwiesi się taki większy już spaślak.

Osobna kwestia, jak tym kijem łowić. Jeśli ktoś nigdy nie miał tego rodzaju wędki w ręce, będzie zaskoczony i na 90% niezadowolony. Pierwsze, co dostrzeże, to okropny dyskomfort przy zarzucaniu. Myślę tak o odległości, jak i celności. Pewnie też szybko zamęczy rękę. Tym kijem nie powinno się rzucać z nadgarstka, bo nawet człowiek silny w łapie może zrobić sobie realną krzywdę, gdy po paru godzinach ze zmęczenia lub braku koncentracji, nie napnie skromnych mięśni w tej części ciała [przegub]. Nie przesadzam z tym –  sam czegoś takiego doświadczyłem kilka lat temu.

Może najpierw celność – tutaj cudów nie ma. Przy takiej bezwładności [wiotkości] kija, połączonej z dość dużą długością, nie ma co nawet marzyć o celnych rzutach, jak na pstrągach. Natomiast jest sposób, by rzuty były relatywnie długie.  Po pierwsze tym kijem rzuca się całą ręką: pracuje wszystko od barku po nadgarstek. Generalnie należy rzucać, jakby w bardzo zwolnionym tempie, nieznacznie tylko przyspieszając pod koniec zamachu, gdy przynęta już mija szczytówkę.  Mnie gorzej rzuca się taką wędką z nad głowy, ale penie dlatego, że jestem niski.  Natomiast opracowałem sobie własny sposób zarzucania, który nie dość, że nie męczy, to daje najdłuższe rzuty.

Po pierwsze, ustawiam się na takim brzegu, by łowiąc pod prąd, rzucać z backhand`u.  Kij jest mniej więcej równolegle do lustra wody.  Robię lekki skręt tułowia w lewo [jestem praworęczny] – kołowrotek mam na wysokości pępka na lewo od tej części ciała; lekko się schylam do przodu. Prostując się, równocześnie wykonuję zamach, a raczej wymach. Przy takim ułożeniu kija dobrze widzę szczytówkę i wzrokowo mogę przyśpieszyć ruch w odpowiednim momencie. Wierzcie, przy bezwietrznej pogodzie wobki, po około 1,5g na żyłce 0,10mm śmigają po 15-20m.

Podsumowując. Jest to rewelacyjna wędka na duże klenie i jazie. Umożliwia  w łatwym łowisku spinningować niezwykle delikatnie, a przy tym bezpiecznie, co pozwala się odwoływać do wabików, których inni nie stosują, albo ze względu np. na grubość linki, nie w pełni wykorzystują. Już wiem, że kijek ten świetnie sprawdzi się w łowieniu krasnopiór z brzegu, na najmniejsze jigi oraz innych ryb [płoci, krąpi, leszczy – także dużych, karasi, świnek, czy z pewnymi zastrzeżeniami – mniejszych brzan]. Bez kłopotu połowimy nim okonie, szczególnie używając przynęt gumowych i to niekoniecznie najmniejszych.

Parę słów o cenie, bo to bardzo względna rzecz. Wśród kijów tego typu, które nie są wklejankami, jak powiedziałem, bardzo trudno cokolwiek znaleźć. Moim zdaniem te plus/minus 600zł, to niedużo. Wędki o porównywalnych gabarytach, ale szybkie, kosztowały zazwyczaj w okolicach tysiąca złotych, a pewna japońska marka startowała od 1800zł. Zamówienie kija o takich parametrach u fachowca, który uzbraja blanki, okazało się z jednej strony niełatwe [również skromny wybór długich i delikatnych „półproduktów”], a z drugiej droższe  – zabawa zaczyna się od ośmiu stów. Tańszej oferty nie uzyskałem, choć na pewno do wszystkich nie dzwoniłem.

Przy tej może nie tyle klasie, co marce wędek, pewne zastrzeżenia mogą budzić pokrowce [przy wędce są po prostu liche i niezbyt wygodne w użyciu], lecz nie jest to duży kłopot.

To, co należy wziąć pod uwagę, to kwestie gwarancyjne. Ja od razu założyłem, że z gwarancji nie będę korzystać, gdyż wiąże się ona odsyłaniem kija do dystrybutora w Europie, ten z kolei odsyła wędkę do USA. Wszystko na koszt użytkownika [30$]. Jak można się domyśleć, całość pewnie trochę trwa. Z kolegą, bardziej ze względu na złożoność procedur, niż koszty, odpuściliśmy ten temat.

I jeszcze jedna uwaga: ceramiczna część przelotek osadzona jest w niezwykle miękkim metalu [?]. Trzeba uważać, szczególnie na ostatnią przelotkę, by jej nie zarysować, więc odhaczania woblerka końcówką kija należy unikać.

Czas sprowadzenia kija od złożenia zamówienia to jakieś 45 – 60 dni.

P.S. Okręg PZW Kraków podał bardzo konstruktywną informację. Otóż uzyskał 10 tys. złotych odszkodowania za prace ingerujące w koryto rzeki Szreniawy. Jest to warte zauważenia, gdyż niezwykle rzadko tego rodzaje sytuacje mają miejsce. Jak na razie przynajmniej. Pieniądze podobno mają zostać w całości przeznaczone na małe pstrągi, którymi Szreniawa ma być zarybiona. Ze swej strony dodam tylko, że mam nadzieję doczekać jakiegoś odszkodowania za spustoszenie przez meliorantów odcinka no kill Rudawy poniżej Zabierzowa.