Duże ryby – cz. II

Niektórzy pytają, więc winien jestem wyjaśnienie, co z ankietą odnośnie najgorszych łowisk Okręgu. Nie pokuszę się o takie oficjalne podsumowanie, mające jakąś tam wagę, gdyż sondaż nie spotkał się ze szczególnym odzewem. Wpłynęło zaledwie dwadzieścia jeden maili na ten temat, a liczyłem na przynajmniej sześćdziesiąt, może sto. Pewnie ludzie nie chcą się dołować, albo kopać leżącego. W każdym razie zainteresowania nie było. Być może uznaliście iż i tak nic to nie zmieni…

Jedyne, co wynika z tych nielicznych głosów, to brak zaskoczenia w temacie miejsca pierwszego: wszystko wskazuje na to, iż za najgorsze łowiska Okręgu Kraków uznalibyśmy tzw. rzeczki pstrągowe.

Sam wymieniłbym je na pierwszym miejscu i chyba nawet nie muszę pisać dlaczego tak jest. Prywatnie, na drugim miejscu wskazałbym Kryspinów [Zbiornik Na Piaskach] – nie wiem na czym polega jego „specjalność”  – wszak, by tam łowić, trzeba mieć tę wyższą opłatę. Jest to dla mnie, jako spinningisty o tyle dziwne, iż zbiornik ten to jakaś porażka w porównaniu z ogólnodostępnymi Bagrami.

Moje trzecie miejsce pewnie wielu zaskoczy – dla mnie to całokształt W2 i W3. Niby sam twierdzę, że to najlepsze łowisko Okręgu dla spinningisty, ale biorąc pod uwagę, jak tam winno być – jest co najwyżej na trójkę z plusem.

Ale miało być o rybach dużych. Jakiś czas temu prezentowałem okazy sandaczy złowione przez kilku wędkarzy, którzy zechcieli się z nami podzielić swoimi spostrzeżeniami. W niejaką konsternację wprowadził mnie kolejny mail od Pana Mateusza, tym razem koncentrujący się na szczupakach. Pomijam kwestię wielkości ryb [80+], już budzącą uznanie, to dosłownie „rozwaliło” mnie łowisko, w którym te 2-3 osoby osiągają takie wyniki.  I proszę mi wierzyć, bo prezentuję tylko kilka, tych lepszych fotek, ewentualnie takich, które nie do końca pokazują łowisko – tych zdjęć/ryb było naprawdę sporo.

Cytując Autora – szczupaków w wielkości 60 – 80cm złowili TYLKO w grudniu zeszłego roku około…30. Wg mnie to liczba zawrotna, biorąc pod uwagę wielkość ryb i nasze wody. Świadcząca o dwóch rzeczach:

– Pan Mateusz z kolegami są bardzo wysokiej klasy spinningistami

– częstej, śmiem twierdzić bardzo częstej obecności nad wodą

Dodałbym jeszcze czynnik dobrego łowiska, ale… Te ryby łowią w jednej z tych wód PZW Kraków, za które większość z nas nie dałaby 5zł, bo takie tam mieliśmy doświadczenia. Sam nie byłem tam od bodajże 2014r i  szczerze powiem – nawet po tych zachęcających wynikach, raczej się nie pojawię. No niech będzie – z raz wpadnę.

Tak podumałem trochę i doszedłem do mało odkrywczego, aczkolwiek chyba właściwego wniosku, jakim cudem taki wynik? Otóż przejeżdżam tam nie mniej niż dwa razy w tygodniu, rano i późnym popołudniem. Uświadomiłem sobie jak było te sześć  – siedem lat temu: szczególnie wiosną, koło 15.00  – kilkanaście aut w polu widzenia, w weekendy czasem kłopot z miejscem dla auta. A teraz? Złapałem się na tym, iż ilość wędkarzy nad tą woda gwałtownie spadała, do tego stopnia, że obecnie widuję tam jedno, góra dwa auta, a często nie ma nikogo. Jeżdżę przez dwa tygodnie i nie rejestruję nawet jednej wędki.

Z powyższego kolejny wniosek, który sprowadza wszystko do jednej rzeczy. Jest za duża presja. I nie mam na myśli że jest za dużo łowiących, tylko za dużo ryb zabierają wędkarze. Doprowadzono wodę do tak irytująco słabej kondycji, że wędkarze przestali tu zaglądać. A szczupak rośnie całkiem szybko i populacja się odrodziła.

Pytanie, kiedy jakiś mięsiarz zwietrzy temat? Bo po czymś takim koniec wody szybki i znów parę lat totalnej nędzy.

Będę powtarzał jak zdarta płyta o tym jak jest w Anglii. Mają aż pięć milionów wędkarzy na areale wód daleko mniejszym niż w Polsce. Ilość ryb co najmniej dobra lub nawet znakomita. Tylko tam  podejście C&R to norma, standard, postawa wpisana niejako w tamtejsze wędkarstwo. Aż strach pomyśleć, co by się stało, gdyby u nas zaczęło łowić pięć milionów ludzi z naszymi przyzwyczajeniami. Nad brzegami istne wysypiska śmieci, a wody to dosłowne pustynie nawet w porównaniu  z  obecną, lichą sytuacją.

Podczas tych szczupakowych wypadów, także w cieplejszych porach roku, Pan Mateusz z kolegami mieli też ciekawe przyłowy w postaci sumów, czy sandaczy.

Trafiają się okonie, ale co ciekawe – chyba relatywnie rzadko – tak przynajmniej wynika z ilości zdjęć z tym gatunkiem, co tylko umacnia mnie w przekonaniu, iż dzieją się jakieś cuda w Okręgu Krakowskim, bo natrętnie wręcz obecny gatunek, jest w nieprawdopodobnym odwrocie.

Mając obecnie kontakt bezpośredni lub mailowy z dziesiątkami wędkarzy z naszego Okręgu, w tym takimi, za którymi mogę nosić kije, twierdzę, iż w skali krakowskich wód PZW, jeśli idzie o ryby typowo spinningowe,  w ostatnich latach nie zmieniła się tylko liczba kleni, nieznacznie przybyło boleni. Ilość sandaczy od lat jest podobna w kwestii ryb dużych, za to niewiarygodnie zmalała ilość łowionych ryb małych tego gatunku [takich do 40cm], od których jeszcze z 15 lat temu nie można się było opędzić.

Podobnie jak z sandaczem  i odwrotnie zaraz jest z brzaną – sporo drobnicy, mało ryb choćby 50+.

Myśląc o rybach co najmniej miarowych i większych, to słabo jest ze szczupakiem, ale jakby drgnęło na plus. Wędkarze co jakiś czas podsyłają mi całkiem zgrabne sztuki [najczęściej 80cm], jak prezentowana przez Pana Piotra, który zgłosił zresztą swój udział w naszej lidze, w przyszłym sezonie.

Wiem, że w zeszłym chyba tygodniu, na jednym ze zbiorników wyjęto szczupaka 86cm, czyli jak na nasze strony – dużą już sztukę; prezentowałem w poprzednim wpisie zębacza Pawła na 84cm, a ciut wcześniej kolega złowił średniaka [70cm].

Wojtek przedwczoraj wyjął rybę 69cm, czyli też na pewno coś powyżej średniej statystycznej w naszym Okręgu.

Za to nieprawdopodobnie spada liczba okoni i jazi [jest to dla mnie niezrozumiałe], a pstrąg to w zasadzie wyłącznie sztuczny byt z zarybień.

Piękne klenisko złowił w ostatni weekend Tomek. Mam wrażenie iż przynęty miękkie zaczynają dorównywać woblerom w przypadku kleni. W każdym razie jesienią nie są od nich gorsze.

W październikowych wypadach  prawie zawsze mam styczność z jedną – dwoma dużymi rybami. Najczęściej bolenie, ale zazwyczaj nie jestem w stanie na pewno rozpoznać gatunku gdyż nic nie widać. Nie bardzo jestem w stanie się przemóc, by stanąć nad wodą z mocniejszym zestawem, zaś moje skrajne UL powoduje, iż nie jestem tych ryb w stanie zaciąć, albo zaraz spadają. Przynajmniej na razie żadna nie urwała mi cieniutkiej plecionki. Choćby ostatni wypad. Zastałem ekstremalnie niską wodę. Na mojej „cud” miejscówce, gdzie zazwyczaj jest od pasa po żebra, było w najgłębszym miejscu tuż nad kolano! Ryby brały słabo. Niby miałem z 40 – 50 pewnych kontaktów, ale z wyjętych 17 klonków, żaden nie miał więcej niż 34cm, a trafiały się maluchy poniżej 20cm, co tu nie jest nagminne. Nie mniej wśród tych niemrawych podszarpywań, nieśmiałych zassań, w jednym momencie jak coś przywaliło w gumkę to oniemiałem. Tu nie chodzi o jakiś mega strzał w kij. Bardziej odczułem potężny nacisk od góry i od dołu na filigranową jaskółkę. Oczywiście zacięcie nic nie dało, choć kij wygiął się po przysłowiowy korek. Błyszcząca przynęta [muchowy flesz w środku korpusu], miała tak zniszczoną powierzchnię, ze stała się matowa, a trójwymiarowe oczy dosłownie wypłynęły na zewnątrz. Moje też wyszły z orbit 🙂

I kilka akcji w tym stylu miałem. Twierdzę, że w końcu trafię drapieżcę, który będzie miał mniej szczęścia, choć od dwóch wypadów mam ze sobą drugi dużo mocniejszy zestaw, którym zaczynam obławiać każde nowe miejsce.